آثروان

آثروانان یا همان حافظان اوستا

فارسی

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /آث/رِوان/

اسم خاص

آثروان

1. روحانیون اصیل زرتشتی که در آتشکده‌ها اوستا را در کنار آتش مقدس گاهی زمزمه گاهی بلند می‌خواندند. در شاهنامه موبدان خوانده می‌شوند.

   آثروان از دو کلمه آث - رِوان شکل گرفته و استنباط کلی از اصطلاح یعنی آنانکه از حفظ می‌خوانند، مربوط به دورانی که هنوز اوستا مکتوب نشده بود و سینه به سینه منتقل می‌شد.

مترادف‌ها

• مُغ، مجوس، کاهن، آخوند

––––

برگردان‌ها

• ترجمه انگلیسی

• انگلیسی: recite
• recitatiive

• نویسه لاتین

• لاتین: aϑrvan

منابع

• تاریخ ماد (ص۳۴۷): ISBN 964-445-106-6