آخر‌دست

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آخر/دَست/

قید

آخردست

1. سرانجام، عاقبت. وارو واژه دست‌آخر.

   آخردست، جیب و بغل خودش را خالی کرد. «جمال‌زاده»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن