آذان

فارسی

ریشه لغت

• ترکی

آوایش

• /آز/آن/

اسم

آزان

1. (قدیم): گوش‌ها.

   صدای اذان به آذان صدرنشینان صفه ملکوت رسیده. «وراینی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن