فارسی ویرایش

ریشه‌ لغت ویرایش

  • فارسی

آوایش ویرایش

  • /آرام/دِه/

  صفت ویرایش

آرام‌ده

  1. آرام‌بخش.
    گفتارشان آرام‌ده است. «شهری»

منابع ویرایش

  • فرهنگ بزرگ سخن