آمین

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /آمِین/

شبه‌جمله

آمین

1. برآورده ساز؛ مستجاب کُن؛ چنین باد. تکیهٔ اصلی در تلفظ این کلمه بر روی هجای نخست است.
2. کلمه‌ای است که پس از دعا گویند، به معنی برآور! بپذیر! اجابت کن!

کهن‌واژه

1. آمین در زبان معیار باستان به دو بخش آ - مین قابل تجزیه است؛ که مفهوم کلی از آن، اذن سوار شدن احتمالا بر مرکبی مانند اسب یا شتر کاروان بوده است.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: verily
• selah
• amen
• amino

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس

زبان دیگر

ریشه لغت

• فرانسوی

آمین

1. (شیمی): دسته‌های از ترکیب‌های آلی نیتروژن‌دار که از آمونیاک بدست می‌آیند، مانند آنیلین. تکیه اصلی در تلفظ این کلمه بر روی هجای دوم است.