آوازه‌افکندن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آوازه/اَفکندَن/

مصدر فعل متعدی

آوازه‌افکندن

1. آوازه در افکندن، شایع کردن.

   آوازه دروغ افکند تا دل لشکر بشکند. «فخرمدبر»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن