آواز‌برآوردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آواز/برآوردَن/

اسم مرکب

آوازبرآوردن

1. (قدیم): ایجاد کردن آواز.

   ز رود آواز موزون او برآورد/ غنا را رسم تقطیع او درآورد. «نظامی‌گنجوی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن