ارتیاب

(اِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. کسی را متهم ساختن.

مصدر لازم

1. دچار شک و تردید گردیدن، گمان داشتن.

منابع

• فرهنگ لغت معین