از
فارسی ویرایش
گونههای دیگر نوشتاری ویرایش
ریشه شناسی ویرایش
- نیاهندوایرانی
آوایش ویرایش
- /اَز/
اسم ویرایش
از
- نشاندهنده ابتدای مکان یا زمان یا امری.
- از بصورت اسم در زبان معیار باستان به معنی له کردن بوده مانند چیزی را زیر پا له کنی یا مادهای مانند قند را در چای حل نمایی.[۱]
- برای بیان منشأ.
- بهوجود آمده به وسیلهٔ.
- گریهزا.
- معمولا با ترکیب اِز و جِز میآید.
حرف اضافه ویرایش
- علامت مفعول غیر - صریح یا باواسطه.
- علامت ابتدا و آغاز.
قید ویرایش
- با کمال میل و رغبت.
مصدر متعدی ویرایش
- شکست دادن، از بین بردن.
- بی نهایت خسته کردن.
کُردی ویرایش
ضمیر ویرایش
- من، اول شخص مفرد.
––––
برگردانها ویرایش
ترجمهها
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8