بلک

فارسی

(بِ)

اسم

1. شرارة آتش.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(بُ)

1. چشم درشت برآمده.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(بِ لَ)

1. مخففِ بیلک، تیر، پیکان.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(بِ لَ)

اسم

1. تحفه، ارمغان.
2. میوة تازه.
3. جامة نو.

منابع

• فرهنگ لغت معین