بهو

فارسی

(بَ)

بَهوْ :(bahw) در گویش گنابادی یعنی بازو ، شانه

اسم

1. صفه.
2. ایوان.
3. کوشک.
4. بالاخانه.

منابع

• فرهنگ لغت معین