تازه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /تازِه/

صفت

تازه

1. مقابلِ کهنه؛ نو؛ جدید. با لفظ کردن و شدن و داشتن و ساختن استفاده می‌شود.
2. مقابلِ پژمرده؛ مجاز شاداب؛ باطراوت.
3. قدیمی، مجاز بارونق؛ باجلوه.
4. قدیمی، مجاز خرم؛ خوش؛ شادمان.
5. تازه‌به‌تازه: عامیانه چیزهای تازه که یکی پس از دیگری پدید آید؛ نوبه‌نو.

قید

1. اکنون، حالا، اخیراً.

متضاد

1. کهنه، کهن، دیرین، دیرینه، بیات.
2. پژمرده.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• اردو: تازہ
• ارمنی: թազա، թարմ
• ازبکی: toza
• انگلیسی: new، fresh
• ایتالیایی: fresco
• باشقیری: таҙа
• تاتاری کریمه: taze
• تاجیکی: тоза
• ترکمنی: täze
• ترکی آذربایجانی: təzə
• ترکی استانبولی: taze
• صربی کرواتی: тазе، taze
• قزاقی: таза
• قرقیزی: таза
• کردی: taze، teze
• مقدونی: тазе
• هندی: ताज़ा

منابع

• فرهنگ لغت معین