تتبع

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /تَتَبُّع/

مصدر لازم

تتبع

1. در پی رفتن، جستجو کردن.
2. بررسی و تحقیق کردن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: scholarism
• research
• scholar
• scholasticate
• bookman

منابع

• فرهنگ لغت معین