تمیز

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• تمییز

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /تَمیز/

صفت

تمیز

1. پاکیزه، پاک.
2. (گفتگو): بی‌نقص، کامل.

مصدر متعدی

1. تشخیص دادن، فرق گذاشتن، جدا کردن دو یا چند چیز مختلف از یکدیگر، بازشناختن.

مصدر لازم

تَمَیُّز

1. جدا شدن، فرق یافتن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• ایتالیایی: pulito
• انگلیسی: spiffy
• secernment
• scrubby
• pure
• prim
• neat
• identification
• distinction
• discernment
• dinky
• dapper
• contradistinction
• clean
• cassation
• wisp
• trim
• trig

• superior court
• shipshape
• secern
• scrub
• scouring
• scourer
• scavenge
• mense
• individuate
• individualize
• indistinguishable
• indiscreet
• indiscernible able
• distinguish
• discriminable
• discern
• decern
• antiseptic

• absterge
• discrimination
• discreet
• vacuum
• houseclean
• douche
• discriminator
• clean up
• discriminative
• denotative
• cleanser
• cleanse
• smug
• dry clean
• go devil
• differentiation
• epicritic

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن