تنبک

فارسی

(تُ بَ)

اسم

1. یکی از سازها که به آن ضرب هم گویند. آن را از چوب و سفال یا فلز سازند و در یک سوی آن پوستی نازک کشند و به هنگام نواختن آن را در زیر بغل گرفته با سر انگشتان می‌نوازند.

منابع

• فرهنگ لغت معین