توانستن

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• تَوانِستَن/

مصدر لازم

توانستن

1. بن مضارع توان؛ توانایی انجام کاری را داشتن، از عهده انجام کاری برآمدن، قدرت داشتن. توانایی داشتن، قادر بودن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• آلمانی: können
• انگلیسی: can
• be able
• ایتالیایی: potere
• فرانسوی: pouvoir
• ایتالیایی: potere
• انگلیسی: can not

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن