تک‌گویی

فارسی

حوزه: [هنرهای نمایشی]

1. سخنانی که یک شخصیت به‌تنهایی بر روی صحنه بیان می‌کند.

منابع

«تک‌گویی» هم‌ارزِ «soliloquy, monolog ۱/ monologue ۱»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر ششم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶