جان

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /جان/

اسم

جان

1. عامل، نیرو، یا حالتی موجود در هر جاندار که موجب زنده ماندن اوست؛ روح انسانی، نفْس.

مثال

1. جان دادن و قبض را گرفتن کنایه از: مردن، جان به عزراییل تسلیم کردن.
2. جان به طاق افکندن کنایه از: حالت احتضار و مرگ داشتن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی:soul
• life
• انگلیسی: spirit
• life
• ghost
• breath
• turret
• trench
• swot
• sonny
• shelter
• self preservation
• refocillate
• rankle
• parapet
• moil
• mantelet
• grub
• granny
• grannie
• gist
• gameness
• fag

• escape
• enliven
• durdgery
• durdge
• diehard
• die
• defilade
• breathless
• animism
• animator
• animation
• act
• revivification
• revive
• quicken
• perdue
• perdu
• liege man
• juice up
• jackal
• inspirit
• devitalize
• devitalise

• desperate
• desperado
• deaden
• animate
• wesleyan
• traverse
• gladiator
• salvage
• yeoman of the guard
• miltonic
• miltonian
• animistic
• animal
• still lifes
• still life
• trichotomy
• magna charta
• magna carta
• gabion

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین