خلافت

فارسی

ریشه‌شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

[خلاف/عت]

قید

خلافت

1. این اصطلاح ممکن است به لحاظ ریشه مفهومی هیچگونه قرابتی با خلیفه نداشته باشد و خلافت یعنی انسان خلاف‌کار٬ آدم عوضی به مفهوم باستانی آن.

   واژه مزبور از دو کلمه خلاف- عت شکل گرفته خلاف یعنی دروغ٬ دشمن راستی و عت به معنی آدم بوده است. در کل خلافت به آدم متقلب اطلاق می‌شده است. شاید افرادی مانند معاویه با تزویر و ریا بنام دین امپرتوری جدید درست کرد این لقب تحقیرآمیز را گرفت بدون اینکه پی به معنی آن برده باشد.

ریشه شناسی ۲

• عربی

صفت

خلافة (اِم'

1. خلیفگی، جانشینی پیغمبر.

منابع

• فرهنگ لغت معین

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: vicarage
• caliphate
• vicariate
• vicarate