خوشبخت
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- فارسی
آوایش ویرایش
- /خوش/بَخت/
صفت مرکب
ویرایش
خوشبخت
- ویژگی آنکه به جهت داشتن مجموعه‌ای از امتیازات و امکانات مادی و معنوی، در آرامش و رفاه زندگی می‌کند، یا جهت داشتن ویژگی روانی، از زندگی راضی است. مقابل بدبخت.
- نیک‌بخت، خوش اقبال.
––––
برگردان‌ها ویرایش
منابع ویرایش
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین