دادگر

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /داد/گَر/

صفت فاعلی

1. داد دهنده، عادل. یکی از صفات باری تعالی.

   فریدون همی بر منوچهر بر/ یکی آفرین خواست از دادگر «فردوسی»

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: just

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه