دریاکنار

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /دَریا/کِنار/

اسم مرکب

دریاکنار

1. ساحل دریا، لب دریا. کنار دریا.

   چو شد سَلم تا پیش دریا کنار/ ندید آنچه کِشتی بر آن رهگذار «فردوسی»

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: coast
• surf
• seasider

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه