زمستان

یک چشم‌انداز زمستانی

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /زِمِستان/

اسم مرکب

زمستان

1. چهارمین فصل از فصل‌های سال، پس از پائیز و پیش از بهار، شامل ماه‌های دی ماه، بهمن ماه و اسفند ماه.

   زمستان از لفظ «زم» که به معنی سردی است و لفظ «ستان» که برای کثرت و نیز برای ظرفیت باشد. موسم سرما. شتا. ابوالعجل. و آن سه ماه است: جدی، دلو و حوت.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• آذری: قیش
• آلمانی: Winter ^de
• ارمنی: ձմեռ ^hy
• اسپانیایی: invierno ^es
• اسلواکیایی: zima ^sk
• انگلیسی: winter ^en
• ایتالیایی: inverno ^it
• پرتغالی: inverno ^pt
• پهلوی: زمیستان
• تاجیکی: зимистон ^tg
• ترکی استانبولی: kış ^tr
• چکی: zima ^cs

• روسی: зима ^ru
• فرانسوی: hiver ^fr
• کره‌ای: 겨울 ^ko
• هلندی: winter ^nl
• یونانی: χειμώνας ^el
• ایتالیایی: inverno
• انگلیسی: winterer
• winter
• wintry
• wintery
• wintertide
• winter kill

• midwinter
• hibernation
• winterish
• dormouse
• brumal
• winterize
• hibernate
• deciduous
• half evergreen
• winterbourne
• groundhog day

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن