زند
فارسی ویرایش
گونههای دیگر نوشتاری ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- پارسی میانه (پهلوی)
ویکیپدیا مقالهای دربارهٔ زند (اوستا) دارد |
آوایش ویرایش
- /زَند/
اسم ویرایش
زند
- تفسیر، شرح، شرح اوستا. تفسیراتی منظم به متون اوستا.
- آهنی که بر سنگ زنند و از آن آتش بجهد، چخماخ.
- چوب آتش زنه که آن را بر چوب دیگر سایند تا آتش بوجود آید. چوب بالایین را «زند» و چوب زیرین را «پازند» نامند.
صفت ویرایش
- بزرگ، عظیم، نیرومند.
زبان دیگر ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- عربی
اسم ویرایش
- ساعد، بند دست.
زبان دیگر ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- آذری
صفت ویرایش
زِندَ
- مترادف زنده زبان فارسی، در گویش بهاری.
- زِندَ دِ؟ جانِه وار؟.
- زنده هست؟ جان دارد؟.
- زِندَ دِ؟ جانِه وار؟.
مترادفها ویرایش
––––
برگردانها ویرایش
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین