فارسی ویرایش

ریشه‌شناسی ویرایش

  • فارسی

آوایش ویرایش

  • /سِپیدِه

  صفت مرکب ویرایش

سپیده

  1. روشنایی کمی که هنگام آغاز صبح در آسمان مشرق پدیدار می‌شود، سفیده.
    سپیده چو از تیره شب بردمید/ میان شب تیره اندر خمید «فردوسی»

برگردان‌ها ویرایش

منابع ویرایش

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه