شبان
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- پهلوی
آوایش ویرایش
- /شَبان/
اسم
ویرایش
شبان
- (قدیم): آنکه گوسفندان را به چَرا می‌برد و از آنها مواظبت می‌کند. چوپان
- شبان ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش شهَ - بان قابل تجزیه باشد و بان به معنی پاییدن، مواظبت کردن بوده است.
واژه‌های مشتق شده ویرایش
برگردان‌ها ویرایش
ترجمه‌ها
منابع ویرایش
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین