شرج

(شَ رَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. آمیختن (گوشت پخته یا خام و مانند آن)

1. بند بستن خریطه را.
2. دروغ بستن بر کسی.

منابع

• فرهنگ لغت معین