شلال

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /شلال/

اسم

شلال

1. گروه پراکنده، قوم متفرق.
2. نوعی دوختن و آن چنان است که دو طرف پارچه را برهم نهند و کوک‌های خرد و ریز بر وی زنند بطوری که دو روی آن مشابه باشد، برخلاف بخیه که دو روی آن با یکدیگر مشابهت ندارد.
3. بخیه درشت.

قید

1. گروهی که شتران را برانند.

زبان دیگر

• الگو:دشتی

شِلال

1. صاف. آویزان.

مثال

1. مینش شلالن. (مویش صاف است)

زبان دیگر

• بهاری

شُلال

1. به ردیف، در صف یا قطار شدن کسانی یا چیزهایی مانند منجق‌های تسبیح.

   شُلالِه نَن دوزولود دَع.

   به ردیف صف کشیدند.

منابع

• فرهنگ لغت معین