شهاب

فارسی

شَ

اسم

1. [قدیمی] آب سرخ‌رنگی که از گل کاجیره گرفته می‌شود؛ شاه‌آب.

ریشه‌شناسی

• عربی: شِهاب، جمع شُهُب و شُهبان و شِهبان

اسم

1. شعله؛ شعلۀ آتش.
2. (نجوم) خطی روشن در آسمان که بر اثر برخورد سنگی آسمانی با جو زمین و سوختن آن ایجاد می‌شود.

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ شهاب دارد