شیخ
فارسی ویرایش
ریشه‌شناسی ویرایش
- عربی
آوایش ویرایش
- /شَیخ/
صفت
ویرایش
- عالم شیعه، رئیس طایف، مرد پیر، مرشد.
ریشه شناسی۲ ویرایش
- (گویش نیشابوری): مرد روحانی و عالم دینی مسلمان. آخوند. اطلاق کلی بر پیری که زیاد می‌داند متدین است و عمامه (دستار) بر سر دارد.
- (جمع): شیوخ یا شیخا.
واژه‌های مشتق شده ویرایش
––––
برگردان‌ها ویرایش
ترجمه‌ها
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین