صیفی

(صَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(ص نسب.)

1. تابستانی.
2. زراعتی که در بهار و اوایل تابستان کارهای مقدماتی آن انجام شود و حاصلش در تابستان و اوایل پاییز به دست آید مانند: خربزه، هندوانه.

جمع

1. صیفی جات.

منابع

• فرهنگ لغت معین