عابد

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /عابِد/

اسم

عابد

1. (تصوف): پرستنده، عبادت کننده، سجاده‌نشین. آنکه بیشترین اوقات زندگی‌اش را به عبادت خدا و خلوت و مناجات با او می‌گذراند. پرستنده چیزی یا کسی.

مترادف‌ها

• موبد
• زاهد
• عارف

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: votary
• devout
• tartuffe
• tartufe

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن