غور کردن

(غَ یا غُ وْ. کَ دَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. در عمق مطلبی دقت کردن، به دقت رسیدگی کردن.

منابع

• فرهنگ لغت معین