فراغت دادن

(~. دَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. آرام کردن، آسایش دادن.
2. فرصت دادن.
3. بی نیاز کردن.

منابع

• فرهنگ لغت معین