فراغ افتادن

(~. اُ دَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. آسوده شدن. خلاص شدن.
2. کاری را به پایان رساندن و آسوده گشتن.

منابع

• فرهنگ لغت معین