فرزند

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /فَرزَند/

اسم

فرزند

1. انکه از دیگری زاده شده است، بچه، پسر یا دختر، نتبجه، محصول. نسل، ولد عربی.

   در پهلوی فْرَزَنْد است و در پارسی باستان فرزئینتی غالباً به پسر و گاه به دختر اطلاق شده است. فرّ به معنای شکوه و زند به معنای بزرگ است، مانند شازند به معنای شاه بزرگ.

2. فرزند به معنای شکوه بزرگ آدمی است.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی:child
• هلندى: kind
• ایتالیایی: discendente
• figlio
• انگلیسی: sonship
• scion
• progeny
• offspring
• get
• fry
• fruit
• child
• breed
• bairn
• whoreson
• stepson
• stepchild

• sonny
• sonnish
• sonless
• hagborn
• godchild
• fosterling
• firstborn
• filicide
• adoption
• silver cord
• levite
• judah
• hagseed
• polynices
• paris
• orestes
• mac

• levi
• japheth
• ishmael
• isaac
• aegisthus
• shem
• prometheus
• gad
• adoptionist
• thyestes
• jonathan
• freeborn
• uranus
• aeneas
• jus sanguinis
• abel

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن