فوریت

(فُ یَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(اِم

صفت

1. وضع یا حالتی که نیازمند اقدام سریع و فوری باشد. ؛ ~پزشکی رویدادی ناگهانی و نامنتظر که نیاز به اقدام فوری داشته باشد.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

ایتالیایی

اسم

urgenza

انگلیسی

urgency

• spontaneity
• immediacy