قار

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• غار

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /قار/

اسم

قار

1. قیر. دوده مرکب. سیاه.

   بکُشتند از ایشان فزون از شمار/ همی دود از آتش بر آمد چو قار «فردوسی»

اسم

قارّ

1. قرار گیرنده، ثابت. (قاراشمیش).

صفت

1. درهم و برهم، هرج و مرج.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

انگلیسی

plunk

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس/ شاهنامه

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /قار/

اسم

قار

1. مترادف برف و‌ صدای کلاغ در زبان فارسی، اغلب به سرما و سفیدی هم تشبیه می‌گردد.

   قار سؤقِه دِ بؤ!

   این سرمای برف است!