قرب

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• غرب

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /قُرب/

مصدر لازم

قُرب

1. نزدیک شدن.

صفت

1. نزدیکی.

زبان دیگر

• بهاری

آوایش

• /قِرِب/

اسم

قِرب

1. بریدن، پاره کردن، بند را گسستن، فرار کردن.

   (قدیم): این واژه در گذشته اغلب شامل اسب، خر، و یا سگی می‌شد که بند را گسسته‌ و فرار کرده‌اند.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: adduction
• stand in
• immediacy
• adjacency
• adjacence

منابع

• فرهنگ لغت معین