قصیده

(قَ دَ یا دِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. قصیدة

اسم

1. نوعی شعر بلند که دو مصرع بیت اوّل با مصرع‌های دوم دیگر ابیات هم قافیه‌است و بیشتر برای بیان مدح و یا ذم و وعظ و حکمت به کار گرفته می‌شود.

جمع

1. قصاید.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

ode

• exemplum
• balladry
• ballade
• idyll
• idyl
• elegize
• elegiac
• epode