قندیل
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- عربی
آوایش ویرایش
- /قَن/دِیل/
اسم
ویرایش
قندیل
- رشته‌ای باریک از یخ که معمولا زیر ناودان پدید می‌آید.
- شمع، چراغ، چلچراغ که می‌آویزند. وسیله‌ای که از سقف می‌آویزند و در آن چراغ یا شمع تعبیه می‌کنند.
- معرب کندیل، چراغ، چراغدان، شمعدان که از سقف آویزند.
برگردان‌ها ویرایش
زبان دیگر ویرایش
نیاهندوایرانی
- (قدیم): وسیله‌ای میان تهی برای محافظت تیرِ تیروکمان.
- قندیل ممکن است تصحیف شده قاندیل به معنی زبان معیار باستان زبان‌خون یا زبان‌خونین باشد.
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن