قوطی
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- فارسی
آوایش ویرایش
- /قوطِی/
اسم
ویرایش
قوطی
- ظرفی برای نگه داری یا حمل چیزی به شکل هندسی منظم با ته مسطح.
- جعبه، به ویژه جعبه کوچک.
مثال
ویرایش
زبان دیگر ویرایش
- بهاری
قوطه
- ظرف توخالی فلزی یا انواع دیگر معمولا با درب. تاقادان.
- قوطه بُش‌دهِ.
- قوطی خالی است.
- قوطه بُش‌دهِ.
––––
برگردان‌ها ویرایش
ترجمه‌ها
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین