لهجه‌دار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /لَهجِه/دار/

اسم مرکب

لهجه‌دار

1. ویژگی شخصی یا زبانی که دارای لهجه است؛ لهجه‌ای.

   مسافر لهجه‌دار معلوم بود که تازه از شهرستان آمده است.

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: dialectal

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن