مثنوی
(مَ نَ)
فارسی ویرایش
ریشه‌شناسی ویرایش
اسم ویرایش
- مزدوج، دو دو، شعر متحدالوزنی که هر یک از ابیات آن دارای قافیة مخصوص به خود باشد.
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین
پارسی ویرایش
ریشه‌شناسی ویرایش
- از واژهٔ عربی به معنای دوتایی یا دوتا-دوتا.
تلفظ ویرایش
مثنوی /مَثنَوی/
معنی ویرایش
- مثنوی
- قالبی از شعر پارسی است. در این قالب هر بیت دارای قافیه‌ای جداگانه است و به همین دلیل به آن مثنوی (دو تا دو تا)
- گفته می شود.
- ادم از فردوس و از بالای هفت ÷ای ماچان از برای عذر رفت
برگردان‌ها ویرایش
|
| ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ مثنوی دارد |