مر

فارسی

ریشه شناسی

• پهلوی

آوایش

• [مَر]

اسم

مر

1. پیمانه، اندازه.
2. شماره، حساب.
3. توجیح آن دشوار است از آغاز شاهنامه در حکایت کیومرث وجود دارد یعنی اینکه اصطلاحی بسیار کهن و گنگ است.

   گرفتند مر یکدگر را کنار ..... ز هر دو برآمد خروشی بزار

   برفت و جهان مر دری ماند ازوی ..... نگر تا کرا نزد او آبروی

حرف

1. به معنی برای.
2. گاهی زائد است و تنها برای زینت کلام می‌آید.

ریشه‌شناسی ۲

• عربی

مصدر لازم

1. (مُ رّ): گذشتن، گذشتن بر چیزی.

صفت

1. تلخ.

منابع

• فرهنگ لغت معین

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: myrrh