فارسی ویرایش

ریشه لغت ویرایش

  • فارسی

آوایش ویرایش

  • /مِیش/

  اسم ویرایش

میش

  1. (جانوری): گوسفند ماده.
    چو جشنی بُد این روزگار بزرگ/ شده در جهان میش پیدا ز گرگ «فردوسی»

برگردان‌ها ویرایش

منابع ویرایش

  • فرهنگ لغت معین/ شاهنامه