پنتی

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• پنطی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /پِنتی/

صفت

پنتی

1. (عامیانه): آن که از شوخی و پلیدی احتراز نکند، کسی که نظافت نداند.
2. بیکار، لش، بی‌غیرت، لاابالی، (در اصطلاح مشتیان مقابل لوطی).

منابع

• فرهنگ لغت معین