کاک

فارسی

ریشه شناسی

• فارسی

آوایش

• [کاک]

اسم

1. نانی که از آرد خشکه با روغن و شیر پزند.
2. سر زبان، نوک زبان.
3. مرد.
4. مردمک چشم.
5. هر چیز خشکیده و باریک.
6. میان تهی.

ریشه شناسی۲

• عیلامی

اسم

1. از خدایان مردم عیلام باستان توصیف شده و کاک کیروا اصطلاح دیگری است که جزء اول آن به نام خدای کاک مزیین است.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• عیلامی: kuk