کران

فارسی

(کَ)

اسم

1. طرف، کنار، حاشیه.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(کُ)

1. اسبی را می‌گویند که رنگش زرد، حنایی یا قهوه‌ای روشن باشد. کُرَند، کُرَن، کُرَنگ و کورنگ هم گفته می‌شود.

منابع

• فرهنگ لغت معین

اسم

کران (جمع کران‌ها)

1. کناره. طرف. لب. لبه.
2. حاشيه. جانب. حد.

برگردان‌ها

انگلیسی

bound

• upper bound
• subscript bound
• sanbar
• lower bound
• bounded