کلاه‌مهی

فارسی

ریشه لغت

• شاهنامه

آوایش

• /کُلاه/مَهِی/

اسم مرکب

کلاه‌مهی

1. کلاه ویژه پادشاهان و شهریاران ایران باستان.

   بدو گفت تور ار تو از ما کهی/ چرا برنهادی کلاه مهی «فردوسی»

منابع

• شاهنامه